مدیریت بیمارستان‌های آموزشی؛ فرصت‌ها و تهدید‌ها

زمینه و هدف: طرح ادغام دانشکده‌های پزشکی در نظام سلامت در سال ۱۳۶۴ به تصویب رسید و یکی از پیامدهای آن، ایجاد بیمارستان‌های آموزشی و درمانی بود. این مطالعه با هدف بررسی مشکلات اداره بیمارستان‌های آموزشی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر، مطالعه‌ای کیفی از نوع پدیدار شناختی بود که از طریق مصاحبه با 16 نفر از صاحب‌نظران سلامت در خصوص طرح ادغام آموزش پزشکی و مشکلات اداره بیمارستان‌های آموزشی، در سال 1393 صورت گرفت. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، مصاحبه بود. برای اطمینان‌پذیری و تأییدپذیری، از متن نسخه‌برداری شد و تجزیه و تحلیل حاصل از آن به استادان مشارکت کننده در پژوهش ارایه گردید و پیشنهادهای اصلاحی و نظرات آن‌ها اعمال شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها بر اساس روش تحلیل چارچوبی صورت گرفت. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش از 6 موضوع اصلی و 20 موضوع فرعی در زمینه مشکلات بیمارستان‌های آموزشی تشکیل شد. موضوعات اصلی شامل نقاط ضعف طرح ادغام آموزش و درمان، نقاط قوت طرح ادغام آموزش و درمان، مشکلات اداره بیمارستان‌های آموزشی- درمانی، نقاط ضعف تفکیک آموزش و درمان، نقاط قوت تفکیک آموزش و درمان و ارتباطات سازمانی بود. نتیجه‌گیری: اداره بیمارستان‌های آموزشی- درمانی نسبت به بیمارستان‌های درمانی بسیار پیچیده و مشکل است. بسیاری از مشکلات موجود در بیمارستان‌های آموزشی، ناشی از نبود اختیارات و قدرت کافی مدیر و رئیس بیمارستان می‌باشد. بنابراین، با واگذاری اختیارات به مدیران بیمارستان‌ها می‌توان این مشکلات را کاهش داد.